بانوان روستای الکران

 

 از قدیم گفته اند پشت سرهر مرد موفقی یک زن موفق و استوار ایستاده است ، با نوان روستای الکران که مادران ما محسوب می شوند  کمتر از پدران ما زحمت نکشیده اند ، زندگی کردن در یک روستای فاقد امکانات اگر برای یک مرد دشوار است ، برای بانوان دشوارتر است .

 

کدام الکرانی است که لاله خانم و تزه گل خانم را بخاطر نداشته باشد ، مرحومین  مشهد خور ، میناور ، ناز خانم ، خانم ناز ،ایپک ،شیرین ، فاطمه ، سرینگل ، بستی ،حلیمه ، مرجان ، زهرا ، سریه ، یاخچی خانم ، گلناز ، جواهر ، راضیه ،خوش آواز ،مریم ،نرگس، شا بگیم  ، بگیم جهان و....  اینها بانوان شریف و سختی کشیده روستای الکران بودند که اکنون در مبان ما نیستند ، آنان رنج وسختی دیروز روستا را با جان و دل خریدند تا ما فرزندان و نوادگان امروز طعم شیرین زندگی را بچشیم ، آنان با فداکاری واز خود گذشتگی با سختی ها و کمبود های زندگی مدارا نموده و اکنون فرزندان و نوادگان  با کفایت وبا لیاقت تحویل جامعه نموده اند .
                                        

 

                                      یکی از بانوان روستا در حال بافتن جاجیم                                  

یکی از بانوان حال حاضر روستا خانم بلوری همسر محترم  کربلایی جبرائیل هستند ، کربلایی جبرائیل که چهار ماه از سال را در تهران و بقیه رادر روستا زندگی میکند ، برای همسرش در روستا امکانات هنری فراهم نموده است .

                                                 خانم بلوری در حال بافتن تابلو فرش   

خانم بلوری می گوید برای هر کدام از فرزندانم یک تابلو از آیه شریفه  وان یکاد ... بافته ام ، خانم بلوری چنان از لذت زندگی در روستا سخن می گوید که شنونده با خود می گوید هر چه سریعتر اسباب و اثا ثیه را جمع کرده و به روستا برگردم .

 

یکی  دیگر از بانوان روستا خانم موسوی هستند ، ایشان که خود را عروس حاج ابوطالب معرفی می کند ، با انتقاد و گلایه از وبسایت روستا  می گوید ، در روستای الکران بانوان تحصیل کرده  دانشگاهی و هترمند زیادی وجود دارد ، ولی نمیدانم وبسایت روستا چرا مرتب از آقایان روستا می نویسد . خانم موسوی که در تابستان 94  به قله سبلان صعود نموده است در باره انگیزه این صعود می گوید

 

                     خانم موسوی و فرزند ایشان آقای سینا                          

هر بار که از روستا به اردبیل ویا بالعکس میرفتم تحت تآثیر شکوه و عظمت قله سبلان قرار می گرفتم ، تا اینکه وقتی متوجه شدم پسرم ، برادرم ، و برادر زاده ام قصد صعود به قله سبلان را دارند، من نیز به همراه آنان رفتم .

از خانم موسوی سؤال شد حالا که قله سبلان را فتح نمودید چه  احساسی  دارید ؟ ایشان پاسخ دادند ،  قله سبلان و قله های سبلان در مقابل اراده انسا نها خیلی کوچک هستند.

شایان ذکر است در سال 1337 مردانی از روستای الکران ، متشکل از آقایان

1- حاج آقا خان میرزا ( این آشپز پر آوازه خطه دشت مغان )

2- حاج ابو طالب طالبی

3- مرحوم  محمد باقر برزین

4- مرحوم  هاشم اسلامی

برای اولین بار و با پای پیاده از روستای الکران راه افتاده و قله سبلان را فتح نموده اند ( درود بر آنها )   داستان شیرین و بیاد ماندنی این صعود را در آینده شرح خواهیم داد

 

بر خود لازم می دانم  از بانوان محترم حال حاضر روستا ، این مادران ارجمند ، که اکنون نیز با مشکلات و کمبود های روستا کنار آمده و مسیر زندگی را با فداکاری خود هموار نموده اند  قدر دانی نموده و تشکر ویژه خود را از همکاری و مساعدت آنان جهت برگزاری عروسی سنتی اعلام داشته و برای آنان از صمیم قلب آرزوی سلامتی و شادکامی دارم . 

 

                  و این هم اسماء خانم ، نوه گرامی عمو عبدالله نوروزی و فرزند آقا شهرام .

  حسن خطام این بخش را که در وصف مادر می باشد  با سخن یکی از بانوان شایسته روستا ، سر کار خانم  دشتی ، کارشناس ارشد جامعه شناسی ( نوه مرحومه  سرینگل و فرزند آقا مرشد )  به پایان می بریم ،

 

 بعضی ها را هر چقدر بخوانی  خسته  نمی شوی    مثل مادر

بعضی ها هر چه تکرار شوند  باز بکر هستند       مثل مادر

و بعضی ها بی نـهایــــــــــــــــــــــــــــتـنـد            مثل مادر