نعل اسب
سلام
بعضی از هنشهریان و کاربران محترم ، هر از گاهی از ما می خواهند مطالبی را در باره بعضی از موضوعات فرهنگی ، اجتماعی و . . . نوشته و آن را با کاربران محترم به اشتراک بگذاریم ، من نمیدانم این عزیزان ما را با کدام یک از چهره های فرهنگی و یا تاریخی مقایسه می کنند ؟ ( البته سوء تفاهم نشه بنده خودمو عرض می کنم ، آقا رضا غریبی که استاد بنده هستند ) .
آقا جان ، ما اگه بتونیم موضوآت مربوت به روستای الکران را جمع و جور بکنیم ، هنر کردیم نه وقط ما و نه سوات ما به بیشتر از اینها قد نمیده .
البته آنها که از ما چنین درخواستی را دارند ، حق هم دارند ، بالاخره در جامعه موضوعات و مواردی هست که درستی و یا نادرستی آن هنوز به اثبات نرسیده و یا از سوی کارشناسان اطلاع رسانی دقبقی صورت نگرفته ، یا ما از نعمت عقل که خداوند به ما ارزانی داشته بهره کافی نمی بریم ، مثلاً آیا شما از عدد 13 خوشتان می آید یا بدتان ؟ آیا برای هر کدام از جوابهایتان دلیل علمی و منطقی هم دارید ؟ یا فردی با نگاه کردن به کف دست شما ، بدون اینکه از پیشینهء استعداد شما مطلع باشد ، می گوید شما چند سال دیگر ثروتمند خواهید شد ! یا در آینده عیال دیگری اختیار خواهید نمود !! شما نیز از خوشحالی پر در آورده و در دادن پول به او درنگ نمی کنید ! اینها موضوعاتی هستند که عدهء زیادی از مردم با آنها درگیرند .
مطالبی در رابطه با نعل اسب توسط یکی از کاربران محترم ارسال گردیذه ، لطفاً ملاحظه فرمائید . از وقت و حوصله ایکه این کار بر محترم بخرج دادند ، متشکریم .
... یاس ...
نعل اسب_خوش شانسی یا شقاوت و بدبختی؟؟؟؟؟
بسم الله الرحمن الرحی
نوشتن این مطلب خیلی واسم سخته...
تا جایی که وقتی داداشم ازم خواست واسش تعریف کنم نتونستم گفتم خودت بیا بخون.
نعل اسب...
خیلی از ما به نعل اسب و به اینکه که شانس میاره اعتقاد داریم.
میخوام قصه غم انگیز شانس آوردن نعل اسب رو واستون تعریف کنم.
باید های های به حال خودمون گریه کنیم که از چه چیزی چه چیز شوم و بدیمنی انتظار شانس داریم.
اگه از کسایی هستی که به شانس نعل اسب اعتقاد داره و شایدم یه نعل اسب داشته باشه. بعد خوندن این مطلب حاضر نخواهی بود یه لحظه حتی یه لحظه دیگه هم اون نماد شوم رو نگه داری!
البته اگه عاشق باشی...
داستان از یه جایی شروع میشه که هیچ کس فکرشو نمیکنه....
کربلا....
عاشورا...
امام حسین(علیه السلام)
میگم
من میگم
و تو
به خاطر این ناآگاهی اشک بریز...
روز عاشورا وقتی همه یارای امام حسین(علیه السلام) شهید شدند...
نه بذار طولانی اش نکنم یه دفعه آخرشو بگم
امام حسین(علیه السلام) شهید شد
لشگریان برای غارت به طرف پیکر مطهر امام حسین(علیه السلام) هجوم آوردند
هرچی میتونستن برداشتند
به لباس کهنه و انگشت و انگشتری رحم نکردند
در آخر عمربن سعد(لعنه الله علیه) دستور داد
گفتنش برام سخته ...
دستور داد که با اسب بر پیکر مطهر امام حسین علیه السلام بتازند...
با اسب...
کوفیان و شامیان نفهم برای رضای خدا فرزند رسول خدارو به شهادت رسوندند و برای قرب خدا از هیچ توهینی فروگذار نکردتد.
جنگ تمام شد
دشمنان خدا به شهرهایشان باز گشتند...
منو ببخشید
دشمنان پسر رسول خدا نعل اسب هایی رو که به پیکر مطهر امام حسین(علیه السلام) تاخته بود رو درآورده و برای برکت و شانس و خوش یمنی به در خانه هاشان آویختند.
در آن شهر و دیار این یک سنت شد
این که از نعل اسب برای خوش شانسی استفاده بشه ،
و گذشت
تا اینکه این سنت شوم از طریق گسترش حکومت اسلامی به روم و یونان و اروپا و ... رفت و با گردشی دوباره به کشورهای اسلامی و ایران بازگشت.
باید شرمنده باشیم از این استفاده ناآگاهانه...
نعل اسب مایه سعادت و خوش شانسی یا شقاوت و بدبختی؟؟؟؟؟
در آخر ازتون خواهش میکنم در انشار این مطلب از هیچ تلاشی فروگذار نکنید تا آگاه شوند همه ناآگاهان....
استغفرالله ربی و اتوب الیه
بعداً نوشتــــــ:
یکی از دوستان این پیام رو توی نظرات گذاشتند:
سلام
آنچه به ان اشاره کرده اید در کتب مختلفی نقل شده از جمله کتاب:
کامل البهائی فی السقیفه نوشته ی عماد الدین طبری جلد 2 ص 123 و کتاب التعجب من اغلاط العامه نوشته ی کراجکی ص 116 و 117
همینطور در کتاب «عزادار حقیقی» نوشته محمد شجاعی اشاره شده که ابوریحان بیرونی در کتاب خود مردم را از این کار نهی کرده، اما ظاهراً نگفته که در کدام کتاب ابوریحان بیرونی این مطلب آمده
بد نیست این را هم بدانیم که در تفسیر نمونه جلد 9 ص 253 که تفسیر آیه ی 107 و 108 سوره ی هود هست گفته که هنوز هستند افرادی که به خرافه ها معتقداند، و میگند که نعل اسب شانس میاره و عدد 13 نحس هست و پریدن از روی آتش موجب خوشبختی میشود و ... دقت کنیم گفته شده: "خرافه
برگرفته از وبلاگ یاس
کلیب زیر حمل عکس امام حسین ( علیه السلام ) توسط مورچه ها بعد از خراب شدن خانه ها را نشان می دهد .
- ۹۵/۰۴/۳۱
در گذشته، مردم بالای در خانه ها، مغازه ها و گرمابه ها، نعل اسب می آویختند و به این کار، اعتقاد داشتند؛ بی آن که از پیشینه این باور غلط آگاه باشند. ریشه منحوس آن، این بود که پس از شهادت امام حسین علیه السلام، به فرمان عمر بن سعد، گروهی برای تفاخر، بر سم اسب هایشان نعل تازه زدند و با آنها به روی بدن های مطهر شهدا تاختند. هنگام بازگشت اسب تازان به کوفه، عده ای بر آن نعل ها بوسه زدند و آنها را بر دیده نهادند و برای تبرک، بالای در خانه هایشان آویختند. ابوریحان بیرونى مى گوید: ستم هایى که به حسین بن على علیه السلام کردند در هیچ ملتى با بدترین افراد انجام ندادند. او را با شمشیر و نیزه و سنگ باران از پا درآوردند و سپس اسب بر بدنش تاختند. بعضى از این اسب ها به مصر رسیدن