معرفی بعضی از اهالی

 

                           آقای بخشعلی فروزان فرزند حاج آقا مستعلی ( مصمد )

   علی آقا  ، قارداش  ساواشماقا گلیب سن  بیـــــــــــــزه   ؟  یه لبخندی  ، تبسمی  آخه .  استا مرشد سیبیلینن بیزی گورخودی ، حاجی صابر ده کی همیشه بی آغاج الینده ، جنابعالیده بوجور !! خاطا المدوگ کی وب سایت یولا سالدوخ .

 ایشان که در میان اهالی روستا به علی آقا مشهور هستند ، یکی از فعالان اجتماعی بوده و در تهران نیز عضو شورا یاری محله سراج و در واقع دبیر شورا یاری هستند . این علی آقای ما ، هر از گاهی  اوو آریگ  آغاجی نا  داش آتان کیمی ، بیر داش آتی وبسایته ! ( یه نظری می دهد ) ولی منتظر قالمی گوره داش دئدی ، دئمدی ، برای ایشان در سنگر خدمات اجتماعی آرزوی موفقیت داریم .

   

                                                   پرهام  فروزان

     این کوچولوی عزیز نیز یکی از نوادگان حاج مصمد و فرزند آقا اسماعیل فروزان هستند . 

پرهام جان ، به عمو علی بگو  اینقدر به مشکلات محله سراج فکر نکنه  ، کمی هم به تپه جلو گیر فکر کنه .

                         

                                           

              این تصویر متعلق است به مرحوم محمد صولتی  ،( پدر آقای همت صولتی ) ،

 متآسفانه هیچ تصویر دیگری غیر از این تصویر ، از مرحوم در دست نیست ، اگر از من پرسده شود چه کسی را در روستای الکران با هیکل و با هیبت تر می شناسی ، خواهم گفت مرحوم محمد ، تا آنجا که من به یاد دارم ، قطر هر کدام از انگشتان دست این مرحوم  به اندازه مچ دستان ما بود . روحش شاد .

 

 

                                                                                              

     این نوشته ، پشت عکس مرحوم محمد صولتی میباشد ،یکی از فرزندان ایشان ( آقای جلیل صولتی که اکنون در آقبلاق ساکن هستند ) جهت گرفتن معافیت از خدمت به مشگین شهر میروند ، مسؤل مربوطه به وی می گوید  شخصی باید شهادت دهد که این تصویر مربوط به پدر شما می باشد ، آقا جلیل نیز از یک کافه چی ( صاحب رستورانی که احتمالآ در آنجا غذا می خورده ) تقاضا می نماید تا پشت عکس پدرش را گواهی نماید  تا برگه معافیت از خدمت به ایشان بدهند .  ( به همین راحتی !! ) بعضی ها چه شانسی دارند ، آقای خداشکر الان اگر بزند و جفت پاهای منو بشگنه ، مگه منو معاف میکنند .؟ !!!                

 

                                 آقای حسین نوروزی فرزند آقای خداشکر

 

 استا مرشد هم با ارسال آن تصویر خاطره انگیزشان به وبسایت  ، دردسر بزرگی برای جوانان روستای الکران درست کردند ، احتمالاً  فردا ، پس فردا ، مدیران وبسایت هم تیپ و قیافه خود را به تقلید از استا مرشد تغییر دهند !!!

ایشان آقای حسین نوروزی بوده و در روستا هر از گاهی به چوپانی نیز مشغول هستند ، چوپانی نیز برای خود عالمی دارد.

 

مرحوم حجازی ( دروازبان پر آوازه تیم ملی در دهه های 30 و 40 ) در خاطرات خود نقل میکند ، وقتی نوجوان بوده وبه روستای مادریش در ابهر می رفته به چوپانی مشغول می شده و خیلی از این کار لذت می برده .

حسین آقا نیز در عالم چوپانی ، دل نوشته هایی دارد .

 

تهراندیام داغلارمی گورمورم .    سوسان سونبول بنوشسین درم.   بو تهرانون دودی قونب سینمه .   جنت اولا قایدارم وطنه .   بردا قالماق قفس الوب دور منه.  زندان اولا قایدارام وطنه .   گدم گزم یایحنی اکبر الی ورلانی.   اوردان گورم کهلیک بولاغلارنی .   بیرده چخام چلوگیرن باشنا .  اوردان باخام داغلارمون داشنا .  قارتال کمی سما لاردا دولانام .   یورد داش دیب وطنمده دلنم .قوربان اولوم تورپاغنا داشنا .   سلام ورم وطنده قارداشما .   داغلار اوغلی او داغلار دان یازبسان.   ایندی نجه او داغلاری اتبسان.

      

                                     نوروز گلی در دست حسین آقا

به به ، نوروز گلی یا همان گزگه بوزو ، بچه که بودیم دقیفاً چوپانان به همین شکل وقتی از صحرا بر می گشتند در همچین دسته هایی نوروز گلی را به ما می دادند .

    

          آقای سجاد محمدی ،   آقا سجاد هنوز اذان نگفته شما آستینها را زدی بالا .

 یادتونه در مراسم عروسی آقای سهند همرنگ تصویر تعدادی از جوانان را تحت عنوان بچه مثبت نشان دادیم ، ایشون ، یکی از آن بچه مثبتهاست ،  آقای سجاد محمدی ، یکی از نوادگان مرحوم حاج رحیم دل ، فرزند حاج آقا لطفعلی .

 

 

  

                           آقای محبوب بلوری ( فرزند مشهدی بلوط ) و فرزند ایشان

این آقا را می شناسید که ؟ آقای محبوب بلوری  ، ایشان 20 سال پیش در روستای الکران  ، دریک دست  داس  و در دست دیگرش کتاب ، از این مزرعه به اون مزرعه ،  از این گندم زار به اون گندم زار  و نهایتاً در اثر تلاش و کوشش ، یکی از سردفتران تهران ! ،  آقا محبوب ، بخاطر تلاش و پشتکارش ، محبوب اهالی روستا نیز بوده و قطعاً محبوب خداوند بخاطر همین تلاششان در کسب علم و کار نیز  هستند ،   چه زیباست  ،  هم نامت محبوب باشد ، هم نزد مردم محبوب باشی و هم نزد خداوند محبوب باشی .

 نا برده رنج ، گنج میسر نمی شود       مزد آن گرفت که جان برادر کار کرد .

در مورد بیوگرافی و موفقیتهای آقا محبوب ، جا دارد چند صفحه از وبسایت به ایشان اختصاص یابد ، تا حق مطلب در مورد ایشان گفته شود ، من خود نیک می دانم این چند سطر معنی  ثبت با سند برابر است را نمی دهد .!! ( اووزی بیلئی نه ددیم ، اصطلاحی است که در دفتر خانه ها زیاد کاربرد دارد .)

   

                                                 آقای مرتضی طالبی ( فرزند آقا مجتبی ) و دخترش .

این آقا مرتضی  روزی 200 کیلومتر مسافت از خانه تا کارخانه را می رود و برمیگردد تا چرخهای تولید یک کارخانه را به حرکت در بیاورد  ،   به ایشان میگویم بیا برویم در رضی کارخانه بزنیم ، در الکران خانه بسازیم تا مجبور نباشی هر روز این همه مسافت طی کنی ،  می گوید  تهران مرا به جای جان خواهد بود  ، پیوسته مرا ورد زبان خواهد بود . من نیزمی گویم  میــــــن تهران اولا ارشدکی الکران اولماز و....

 

 این آقا را دیگه خودتون حدس بزنید کیه .

 

   

                     از چپ 1- مرحوم حاج بیوک بلوری 2-  مرحوم مشهدی بلوط   3 -مرحوم خان آقا

 

     یاد  باد ،  یاد باد آن روزگاران  ،  یاد باد

 

مشهدی بلوط قاشخا آتین چاپاندا         فمچی ورب گوله داشین آشاندا

زورنا قاوال کت کوشندن گلردی            قیز گلین نر اوینیاردی گولردی

 

اگر به اسناد مراجعه شود ، عروسی مرحوم خان آقا دقبقاً در این فصل از سال بود ، شور و حال وصف ناپذیری در روستا حاکم بود . ای کاش وقت داشتم این مراسم را که با چشمان خود دیده ام از ابتدا تا انتها  از  مرحوم حاج قلی خان و آن موتور سیکلت بیاد ماندنی ایشان( که وقتی از جلوگیر عبور می کرد ، صدای آن همانند صدای مسلسل در روستا می پیچید )، تا رفتار جوانان آن روز روستا بر روی کاغذ می آوردم .

روحشان شاد و یادشان گرامی باد   .