مو قعیت جغرافیایی روستای الکران (علیکران)

مو قعیت جغرافیایی روستای الکران (علیکران)

الکران دهی از دهستان  ارشق بخش مرکزی شهرستان  مشکین شهر (خیاو)  استان اردبیل واقع شده است و  150 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران  جلد ۴  و  لغت نامه دهخدا )

این روستا  از قدمت  تاریخی برخوردار است در ایام گذشته جزء  پر جمعیت ترین روستاهای این منطقه محسوب می شد . به دلیل تغییرات حکومتی و بوجود آمدن انقلاب اسلامی  مردم این روستا به شهرهای مختلف از جمله تهران مهاجرت نمودند. اما با این وصف  در فصل های بهار  و تابستان به این روستا مسافرت می نمایند.

برپایه ی آثار باز مانده از گذشته ، روستای الکران از روستاهای قدیمی است. آثار و اشیاء متعلق به باستان که توسط نیاکان ما نقل شده است  و نمونه بارز آن خرده سفالهایی است که در الکران پیداست. و نیز گورهای دسته جمعی در اطراف روستا و آرامستان ( قبرستان) کنار روستای الکران است. شواهد تاریخی اردبیل نشان از قدمت این شهر  و روستاهای اطراف آن به دوران قبل از زرتشت می رسد.

  موقعیت این روستا به 

طول جغرافیایی  8 / 48   و

عرض جغرافیایی 44/ 38 می باشد.

همسایگان الکران  عبارتند از: از سمت شمال به جمهوری آذربایجان و دیگر سمت های این روستا ، روستاهای پست کندی ، خلیفه لو، ججلی و تاقچه داش است.

ویژگیهای طبیعی:  روستای  الکـــران  در منطقه کوهستانی قرار گرفته ٬ از جنوب به کوه جلوگیر و از شمال به کوه های  مرزی جمهوری آذربایجان منتهی می شود. اطراف این روستا را تپه ها و کوه فرا گرفته است.

روستای الکران  به واسطه تغذیه طبیعی مناسب ٬ دارای ذخایر  غنی آبهای زیر زمینی است.

آب و هوای روستای  الکـــران  سرد و نیمه مرطوب است . حداقل و حد اکثر مطلق حرارت در این روستا و اطراف آن به ترتیب ۲۶ - ۳۸ درجه سانتیگراد و متوسط بارندگی  سالانه آن ۵/ ۳۶۴ میلی متر است ٬ بیشترین و کمتریم مقدار باران  سالانه به طور متوسط در ماه فروردین ( ۴/ ۶۰ میلی متر) و ماه تیر ( ۵/ ۶ میلی متر) فرو می ریزد.  اگر آب های زیر زمینی این روستا هدایت شود. یکی از پرآب ترین چشمه ها را دارد . 

الکـــران  روستایی با موقعیت جغرافیایی و طبیعی  خود دارای آب و هوای سرد کوهستانی است. به همین خاطر زمستانهای سرد و طولانی و تابستان های مطبوعی دارد. وجود آب و هوای مطبوع در این روستا در فصل بهار و تابستان اهالی  روستا از شهرهای مختلف از جمله تهران به این روستا مسافرت نموده و محصولات خود را برداشت و نیز سیاحت می کنند. شغل اهالی این روستا  دامداری و کشاورزی است که بیشتر محصولات آن  گندم و جو می باشد.

اهالی روستا ضمن استفاده از منابع طبیعی و آب و هوای دلچسب آن فصل های بهار و تابستان  و نیمه های پائیز  اوقات خود را در این روستا سپری می کنند.